Equus Fundamentum

European Wilderness Society/ Agridea is zich ervan bewust dat de terugkeer van grote roofdieren, waaronder wolven, niet alleen helpt om het evenwicht in onze natuurlijke habitats te herstellen maar ook de noodzaak naar voren brengt om ons vee beter te beschermen.

Op het moment van de opname van het filmpje, bleek uit de cijfers dat in 90% van de wolvenaanvallen op vee in de Zwitserse alpen, er geen bescherming aanwezig was.  Daarentegen bleek uit onderzoek en ervaring dat in de meeste gevallen de wolvenaanvallen uitbleven zodra er bescherming werd geplaatst.

Eerdere observaties met betrekking tot elektrische afrasteringen in de Zwitserse buurlanden Italië, Frankrijk en Duitsland toonden aan dat wolven de elektrisch beschermde omheiningen respecteerden, mits deze op de aanbevolen wijze waren geïnstalleerd.
Het allerbelangrijkste is ervoor te zorgen dat de stroomsterkte op de omheining voldoende hoog is.
Eens een wolf  met zijn uiterst gevoelige neus een stroomdraad heeft aangeraakt en daarbij een voldoende hoge stroomstoot heeft gevoeld, heeft hij een geleerde les die hij zich levenslang zal herinneren.

Niet alle wolven zijn hetzelfde.

De onderzoekers gaan ervan uit dat het vooruitzicht op voedsel  maakt dat wolven eerst de situatie observeren om vervolgens de verschillende mogelijkheden uit te  uitproberen.
Wolven leren van de succesvolle pogingen.

Ondanks dat er verhalen over springende wolf de ronde doen, is dat eerder een zeldzame gebeurtenis. Zoals iedere uitzondering de regel bevestigt, zal ook een enkele wolf over een omheining springen. Een wolf gaat eerder op zoek naar zwakheden in de omheining. 
En, vroeg of laat zal hij er ook in slagen en een zwakke plek vinden.

Omdat onderzoekers zich meer en meer  gingen interesseren in de vraag hoe wolven zich gedragen in de buurt van een elektrische afrastering ging men op zoek naar antwoorden.
Daarvoor werden  proeven uitgevoerd met de in Zwitserland meest gebruikte omheiningen.
De omheining werd weggezet in het leefgebied van drie verschillende roedels in gevangenschap. De dieren werden gedurende enkele dagen niet gevoederd. Daarna werd achter de omheining vlees gelegd.

Sommige wolven groeven zich  onder de draad door.  In sommige gevallen werd daarvoor een put tot wel 40 cm diep gegraven om onder de draad door te kruipen.
Andere wolven liepen over de hele lengte langs de afrastering en controleerden  de omheining in een patroon  van onder naar boven naar onder en weer naar boven, zoekend naar een zwakke plek.

Men vond het een opmerkelijke observatie dat bij de afrastering met twee  stroomdraden waarvan de laagste op 25 cm van de grond en de andere op een hoogte van 65 cm van de grond was gespannen, geen enkele wolf door de omheining ging.
Maar, toen de laagste draad op een hoogte van 35 cm werd gespannen, zag men de wolven onder de draad door kruipen.

Hoewel er theoretisch voor de wolf geen belemmering is om over de afrastering te springen, is in geen enkel geval een wolf over de omheining gegaan.
Het filmpje vertelt ons helaas niet uit hoeveel dieren de roedels bestonden of hoeveel testdieren in totaal aan het onderzoek hebben deelgenomen.

Dat geen enkele wolf over de omheining is gesprongen, komt volgens de onderzoekers door het feit dat wolven van nature niet springen.
Net als honden, moeten ook wolven leren om te springen.
Het kan dus wel zo zijn dat een wolf om de een of andere reden geleerd heeft dat hij ook door te springen aan de andere kant van de omheining kan geraken. 
In zulke gevallen verandert de hele situatie, natuurlijk.

In Zwitserland heeft men dan de mogelijkheid om – ter bescherming van het vee – deze ‘gespecialiseerde’ wolven af te schieten